Robin (2018 - 2024) en Odin (2018 - 2023)
Robin is bij ons gekomen na het overlijden van Lilly. Zij is geboren op 24 april 2018. In eerste instantie hadden wij tegen Jos en Ilse gezegd dat wij op het volgende nestje zouden wachten. Toen gebeurde het tragische met Lilly en had Zelda geen speelmaatje meer.
Ilse heeft toen hemel en aarde bewogen om ons toch in aanmerking te laten komen voor een pup, en dat is gelukt! Een bevriende fokker zag af van zijn pup en gunde ons daarmee Robin.
Zij is bij ons gekomen toen ze 9 weken oud was. Een apart meisje, voor de duvel nog niet bang. Waar al onze eerdere Ieren moeite mee hadden of bang voor waren, daar heeft Robin absoluut geen last van. Alles is interessant en alles durft ze aan. Over de plank in de auto? Geen probleem. Door het vliegengaas? Pff, niks aan. Water? Daar kun je toch in spelen?
Een heerlijk meisje met de zware taak om de pijn die wij nog steeds voelen te verlichten. Gaat haar denken wij wel lukken.....
Zes weken nadat Robin bij ons kwam is ook haar broertje Odin bij ons gekomen. Odin was bestemd voor iemand die op het laatste moment afzag van een Ier. Omdat Jos en Ilse ons geholpen hadden met Robin, hebben wij hen geholpen met Odin.
Compleet anders dan zijn zus, een beetje onbeholpen en stuntelig, en een onstilbare honger! Onvoorstelbaar snel is de bak leeg want in de bakken van Imma, Zelda en Robin zit ook voer en dat wil hij ook hebben.
Robin is inmiddels een slanke maar oersterke den net zoals Ginger was. En Odin? Wat een reus! Een schofthoogte van dik 95 centimeter en een gewicht van 90+. Robin is de jager terwijl Odin de knuffel is. Beiden zijn heel erg aanhankelijk, als Imma of Zelda aandacht krijgen dan zijn ze er als de kippen bij want: "Wij ook !!!". Odin is nog groter dan Grover was. Deze grootte is niet zo goed voor het hart van een Ier. Ook bij Odin niet. Hij overlijdt aan een hartstilstand na 5,5 jaar. En dat op de dag dat we afscheid van Zelda moeten nemen! Nooit meer die beuk tegen je dij als hij aandacht nodig heeft, nooit meer de brom als hij gaat liggen, wat een gemis...
Robin is drie maanden van slag, pas nadat Wilson en Layla haar komen vergezellen gaat het een beetje beter. Ze krabbelt weer op en wordt gelukkig weer de Robin waar we zoveel van houden.
Ons verdriet is dan ook onpeilbaar als we een jaartje later afscheid van haar moeten nemen. Haar hartje is in een paar weken tijd enorm slecht geworden. Ze slaapt vredig in daar waar haar broer en Zelda ook zijn overleden.
Keurige scheiding, lijkt wel aan elkaar geplakt!
